روش تشخیص خانگی اتانول از متانول، الکل صنعتی و خوراکی

ساده ترین راه تشخیص اتانول از متانول ، روش تشخیص متانول در عرق ، روش تشخیص متانول در نوشیدنی ، رنگ شعله متانول و اتانول ،خرید کیت تشخیص متانول ، فروش کیت تشخیص متانول ،تفاوت رنگ شعله متانول و اتانول ، تشخیص الکل صنعتی و خوراکی

اتانول، ایزوپروپیل الکل و متانول، الکل‌های آشنایی هستند. اتانول و ایزوپروپیل الکل‌ دو الکلی هستند که کاربردهای زیادی در مواد ضدعفونی کننده دارند که ویروس‌ها و باکتری‌ها را به وسیله‌ حل کردن چربی و پروتئین آن‌ها از بین می‌برد.

الکل طبی، الکلی با خلوص ۹۶ درصد به بالا است و الکلی که بتواند ضدعفونی کند باید بالاتر از خلوص ۷۰ درصد باشد.

الکل طبی در حقیقت همان اتانول با خلوص ۹۶ درصد است که حاوی ۴ درصد آب است.الکل صنعتی هم همان اتانول است که خلوص بسیار کمتری دارد.

برای ایجاد تمایز میان الکل طبی و صنعتی، به اتانول‌هایی با خلوص کمتر، موادی مانند رنگ‌های قرمز و زرد، تلخ‌کننده‌ها و حتی متانول که الکلی سمی و مضر است و اثرات مخربی بر بینایی دارد و از راه پوست هم جذب می‌شود، اضافه می‌کنند و از آن به عنوان الکل صنعتی یاد می‌کنند. اضافه کردن مواد برای این است که مردم تمایز را متوجه شوند و برای مصارف خود استفاده نکنند.

برای ضد عفونی کردن دست‌ها و سطوح مختلف، استفاده از الکل ۷۰ درصد و یا فرآورده‌هایی مانند ژل‌ها و محلول‌های ضد عفونی که حاوی این مقدار اتانول هستند، کارایی لازم را دارند.

چگونگی تشخیص الکل صنعتی که رنگ خود را از دست داده با اتانول که ذاتاً بی رنگ است، موضوعی است که همواره در آن سوال است، علی امیری کارشناس شیمی در این خصوص در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: افراد سودجو با اضافه کردن مواد شیمیایی به الکل صنعتی در روزهای گذشته این محلول بی رنگ را با عنوان اتانول راهی بازار کرده‌اند.

وی در خصوص نحوه تشخیص الکل صنعتی بی رنگ و اتانول افزود: مقداری از این محلول باید در فضای خاموش در کف بشقاب ریخته شود و شعله‌ای اندک به این ماده اضافه شود که این شعله در صورت اینکه الکل ۱۰۰ درصد باشد شعله‌اب یا رنگ آبی کمرنگ ایجاد می‌کند.

امیری اضافه کرد: اگر شعله این ماده فوران کرد و به سمت بالا صعود کرد و رنگی بجز رنگ آبی داشت و این شعله رنگ‌های مختلفی داشت این الکل، محلول‌های مختلفی دارد و قابل استفاده برای ضدعفونی کردن دست نیست.

مواد و روش ها: اساس کلی مطالعه بر تبدیل متانول به فرمآلدئید و ایجاد کمپلکس کاملا اختصاصی بنفش رنگ بین فرمآلدئید و کروموتروپیک اسید در محیط به شدت گرم و اسیدی استوار بود. در این تحقیق، دو سری محلول‌ با غلظت ‌های ۱، ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ میلی گرم در لیتر متانول در آب مقطر و ۱۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی ‌گرم در لیتر متانول در اتانول ۶۰ درجه تهیه شدند تا حد تشخیص روش پیشنهادی مشخص شود.

در غلظت ‌‌های به ترتیب بیشتر از ۱۰ mg/L در محلول آبی و ۵۰۰ mg/L در اتانول ۶۰ درجه، پاسخ آزمایش مثبت و تغییر رنگ به بنفش مشهود بود. بنابراین، حد تشخیص این روش برای شناسایی متانول در محلول ‌های فاقد اتانول ۱۰ mg/L و در محلول ‌های ۶۰ درجه اتانول ۵۰۰ mg/L تعیین شد. کاربرد مقادیر اندک و محاسبه شده مواد واکنش ‌گر در محیط کم آب، باعث حذف حرارت شده بود.

روش پیشنهادی می ‌تواند به آسانی و در زمانی بسیار کوتاه، بدون نیاز به امکانات خاص آزمایشگاهی و دانش فنی بالا، متانول را به صورت کیفی در انواع نوشیدنی ‌ها شناسایی کند و از این رو می ‌تواند، به عنوان یک روش شبه ‌کنترلی برای تشخیص کیفی متانول در انواع نوشیدنی ‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

متانول چگونه به بدن آسیب می رساند؟

متانول مصرفی به طور کامل جذب می شود و ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف، غلظت آن در خون به نقطه اوج می رسد. پس از جذب، متانول در آب کلی بدن توزیع شده و ممکن است به زجاجیه و مایع مغزی نخاعی نیز راه یابد.
افزون بر مصرف خوراکی، مسمومیت با متانول می تواند به واسطه استنشاق یا تماس طولانی مدت با پوست نیز شکل بگیرد.

متانول سمّیت بالایی در بدن انسان دارد. مصرف تنها ۱۰ میلی لیتر متانول خالص و متابولیز آن به اسید فرمیک می تواند موحب نابینایی به واسطه تخریب عصب بینایی شود. نابینایی دائمی، نگران کننده‌ترین عارضه بلند مدت در بازماندگان است. ۳۰ میلی لیتر متانول خالص می تواند بالقوه کشنده باشد. با این وجود، دوز سمی متانول بسیار متغیر است. دوز کشنده به طور معمول ۱۰۰ میلی لیتر در نظر گرفته می شود، اما برخی بیماران پس از نوشیدن تنها ۶ میلی لیتر نیز جان خود را از دست داده و برخی دیگر پس از مصرف ۵۰۰ میلی لیتر نیز زنده مانده اند.

تقریبا ۲۰ درصد متانول توسط ریه ها و کلیه ها بدون تغییر دفع می شود. مقدار باقیمانده در کبد متابولیز می شود. متانول توسط الکل دهیدروژناز به فرمالدهید تبدیل می شود که تقریبا بلافاصله توسط آلدهید دهیدروژناز به اسید فرمیک، ماده ای سمی که در زهر مورچه نیز یافت می شود، تبدیل می شود.
بیشتر مشکلات ویرانگر مصرف متانول به واسطه انباشت اسید فرمیک در خون شکل می گیرند. این ماده متابولیسم هوازی را مهار کرده و گلیکولیز بی هوازی و تولید لاکتات را افزایش می دهد که موجب اسیدوز متابولیک شدید می شود. pH خون اغلب بین ۶.۳ تا ۷.۳ است. نتایج بدتر با اسیدوز شدیدتر مرتبط هستند.

از عوارض مصرف متانول می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– نارسایی کلیوی

– مشکلات قلبی و گردش خون

– آسیب کبدی

– اختلالات بینایی مانند تاری دید، دید تونلی، تغییر در درک رنگ، نابینایی موقت یا دائمی

– آسیب عصبی و مغزی

به گفته پروفسور کریس ویندر متخصص سم شناسی، با گذشت زمان، قدرت بینایی فرد از بین می رود، یکپارچگی فرآیندهای تفکرش از دست می رود و شاید اندام های دیگر نیز تحت تاثیر قرار بگیرند. این فرآیندی فوق العاده دردآور است.

مسمومیت با متانول چگونه درمان می شود؟

اگر نسبت به مسمومیت با متانول نگران یا مشکوک هستید، نخستین مورد توصیه شده توسط تمام کارشناسان دریافت کمک پزشکی فوری است.

افرادی که نوشیدنی های الکلی مصرف می کنند، با شرایط پس از مصرف آشنایی دارند، از این رو، هر تجربه ای غیر از آن باید مورد توجه قرار گرفته و فرد در کوتاه‌ترین زمان ممکن به بیمارستان مراجعه کرده یا انتقال داده شود.

پزشک می تواند با تجویز اتانول که با توقف تولید اسید فرمیک مانع از مسمومیت می شود، مسمومیت با متانول را درمان کند. درمان هرچه زودتر آغاز شود، نتایج بهتری نیز کسب خواهد شد.

پادزهر دیگری که برای درمان مسمومیت با متانول استفاده می شود، دارویی به نام فومپیزول (Fomepizole) است. همانند اتانول، این دارو نیز روند تبدیل متانول به ترکیبات سمی در بدن را مهار می کند. همچنین، ممکن است پزشک همودیالیز را برای پاکسازی خون از متانول تجویز کند.

منبع: ایسنا