چرا دلواپسی های اقتصادی ندارید ؟
در روز های گذشته شاهد یک همایش تحت عنوان دلواپسی بودیم ،آیا بهراستی کسانی هستند که در حوزه اقتصاد نیز دلواپسی هایی داشته باشند.در گپی با دکتر مرتضی عزتی، استاد دانشگاه به این موضوع پرداختیم.
اخیرا بحثی پیرامون دلواپسی در جامعه مطرح شده و گردهمایی هم در این خصوص صورت گرفته ،به نظر شما بهتر نیست این دلواپسی ها را در اقتصاد داشته باشیم؟
در ایران بسیاری از گروه های سیاسی با نگاه های ویژه در بزنگاههای سیاسی، برای رسیدن به اهداف سیاسی و گروهی خود نیروها را بسیج می کنند و جو و جریان های سیاسی میسازند تا به حریف ضربه بزنند یا خود را برتر نشان دهند.این گروه ها از امکانات جامعه بهره میبرند و اهداف خود را پیگیری میکنند. در این فضا کمتر میبینیم ،آنهایی که با دلسوزی و پیروی از گروههای سیاسی و بدون پیجویی منافع شخصی و گروهی و بر پایه علم و دانش دل نگران جامعه و آینده آن هستند، سخنانشان به گوش دیگران برسد.
اقتصاددانان؟
بله ،بسیاری از اقتصاددانان و قریب به اتفاق مردم دلنگران شغل، تورم، مسکن، خوراک و مانند اینها هستند اما برخی بر طبل توخالی منافع گروهی مینوازند.چرا رسانه ها و سیاسیون همیشه پیگیر جریان های گروههای سیاسی اندک جامعه هستند و دانشمندان و دلسوزان را فراموش کردهاند؟چرا مردم و دلنگرانی آنها فراموش می شود و دلواپسی اندکی با اهداف و منافع فردی و گروهی بر سر زبان برخی مسئولان می آید.چرارسانه ها و مسئولان و آنهایی که ادعای دلسوزی برای جامعه را دارند دل نگران و مشکلات اقتصاد نیستند؟چرا دل نگران رکود اقتصاد نیستند؟بیشک اولویت نخست کشور در شرایط امروز و هر روز دیگر رفع مشکلات اقتصادی و فساد اقتصادی است.
چه باید کرد؟
برای شناخت بهتر آنچه برای ایران لازم است باید به دامن دانشمندانی که علم اداره جامعه رادارند چنگ بزنیم و از آنان طلب یاری کنیم.دشمن خواهان تداوم روند نادرست مدیریت و سیاستگذاری است و همواره آرزوهای خود را پیگیری می کند.هر انسان اندیشه ورزی شعور را جای شعار می گذارد و با تعقل ارزش گزینه های گوناگون را برای آینده بلند مدت می سنجد و بر پایه این سنجیده ها بهترین گزینه را بر می گزیند.عاقل آب خود را در آسیاب گزینه ای کم ارزش نمی ریزد.امروز هر دانشمندی می داند که پایه پیشرفت همه جانبه کشور اقتصاد ،علم و سلامت اجتماع است و باید دل نگران اینها باشیم.
چه دلنگرانی های اقتصادی داشته باشیم؟
در گام نخست باید دل نگران اقتصاد باشیم تا اقتصادمان هر روز عقبتر نرود.تا شغل و درآمد داشته باشیم، تا پول داشته باشیم و دانشمندان خود را حفظ کنیم،تا پول داشته باشیم و هزینه های علم و فنآوری هسته ای را فراهم کنیم.چه چیزی مهم تر از آن است که ما فقر را از سرزمین مان بیرون کنیم ؟چه چیزی مهم تر از آن است که مردم ما دچار مشکل اقتصادی نباشند؟چه چیزی مهم تر از آن که جوانان ما شغل داشته باشند؟و چه چیزی مهم تر از آن است که اقتصاد ما رونق بگیرد؟