همسر و فرزندان ابراهیم شفیعی ، بازیگر خنده بازار + عکس و بیوگرافی

0

چهره ابراهیم شفیعی، را در خنده بازار دیده اید اما صدایش را حتما قبل از این هم شنیده بودید. کارتون های بسیار زیادی با صدای او دوبله شده است و یکی از نقش هایی که می شود به یادش آورد، تئودور در کارتون آلوین و سنجاب هاست. این بار اگر در کنار فرزندتان این کارتون را دیدید با دقت بیشتری صدای ابراهیم را گوش دهید تا متوجه شوید که او واقعا تواناست. مجموعه گربه های عمو پورنگ هم که شاهکار است و نقش پیشی مانکن جذابیت بسیار زیادی دارد. ابراهیم ۲ فرزند دارد به نام کسرا و کمند و همسرش شراره پورجلال نیز هنرمند است و مادری نمونه و مسئول. گفت وگوی ما در مورد ۱۱سال زندگی مشترک این زوج خوشبخت است و اینکه چه می کنند تا زندگی شان تکراری نشود.

 همسر شراره پورجلال همسر ابراهیم شفیعی شوهر شراره پورجلال شراره پورجلال خنده بازار خانواده بازیگران خانواده ابراهیم شفیعی بیوگرافی شراره پورجلال بیوگرافی ابراهیم شفیعی ابراهیم شفیعی

ابراهیم شفیعی :

متولد ۱۳۵۴ در تبریز و  کار بازیگری را از سال ۶۹ با تئاتر در حوزه هنری تبریز آغاز کردم؛ هم در رادیو مشغول بودم و هم در تلویزیون. اولین کار تصویری ام در تبریز بود که مردم همه مرا می شناختند. سال ۷۵ بود که وارد دانشگاه شدم و در رشته بازیگری تحصیل کردم. سال ۷۸ تست دوبله می گرفتند و من فرم پر کردم و قبول شدم و از سال ۸۰ وارد کار دوبله شدم و حرفه ای کارم را آغاز کردم. کارتون های زیادی را دوبله کردم که ماندگار شد و بچه ها آن را خیلی دوست داشتند که پسر خودم هم از این قاعده مستثنا نیست. صداپیشگی هم انجام دادم. مثلا همین اواخر در گربه های عمو پورنگ که من صدای پیشی مانکن را داشتم و در آلوین و سنجاب ها تئودور بودم. یک شبکه به نام پویانمایی هست که مدام دوبله های من از آن پخش می شود و پسرم ذوق می کند و می گوید بابا بابا… تو… . پسرم به کار هنر علاقه دارد و ساز پیانو را انتخاب کرده و دوره می بیند.

همسر شراره پورجلال همسر ابراهیم شفیعی شوهر شراره پورجلال شراره پورجلال خنده بازار خانواده بازیگران خانواده ابراهیم شفیعی بیوگرافی شراره پورجلال بیوگرافی ابراهیم شفیعی ابراهیم شفیعی

شراره پورجلال

 متولد ۱۳۵۶ همسر ابراهیم شفیعی. من در رشته کارگردانی سینما تحصیل کردم و ۱۲ سال کارمند صدا و سیما بودم و در حال حاضر در فرهنگستان هنر مشغول به کارم. طرحی به تازگی تصویب شده برای مستندسازی زندگی هنرمندان که تا الان یک قسمت آن را کار کردیم. قسمت اول زندگی مهندس محمدعلی بیابانی است که ایشان معمار سنتی هستند. من و ابراهیم توسط دکتر حسین لالا یکی از اساتیدمان با هم آشنا شدیم. من و ابراهیم با هم کار می کردیم؛ من برنامه ریز بودم و ابراهیم بازیگر تله تئاتر. دکتر لالا ما راتشویق کرد که با هم ازدواج کنیم، من ۲۴ ساله بودم و همسرم ۲۶ ساله. ما هر دو با ازدواج مخالف بودیم ولی بعد از یک سال به این نتیجه رسیدیم که ازدواج خیلی هم خوب است. ما هر دو هم رشته هستیم و این باعث می شود که شرایط کاری همدیگر را درک کنیم و کمتر دچار مشکل شویم اما شهرت دردسرهایی دارد که بازیگر با آگاهی به سمت آن می رود. ما ۲ فرزند داریم کسرا و کمند. یک بار کمند تب شدیدی داشت و ما به درمانگاه رفته بودیم. مردم می خواستند با ابراهیم عکس بیندازند و این ما را کلافه کرده بود ولی در مجموع مردم به ابراهیم لطف دارند. ما ۱۱ سال است که ازدواج کرده ایم و هنوز مثل روز اول همدیگر را دوست داریم. می گویند با آمدن بچه شرایط عوض می شود اما اینگونه نیست. بعضی اوقات دچار اختلاف نظردر مورد مسائل بچه ها می شویم و گاهی دعوا می کنیم، گاهی قهر می کنیم اما این ارتباطی به عشق و علاقه مان ندارد.

گاهی با هم اختلاف نظر داریم اما خوشبختیم

ابراهیم: همه زحمت ها روی دوش شراره است و به همین دلیل کمتر اختلاف پیش می آید چون همه مسؤلیت ها با خود شراره است و اگر هم نظری داشته باشم کوتاه می آیم چون می گویم من که هیچ وقت نیستم پس او خودش هر کاری صلاح می داند باید انجام دهد.

شراره: مادرم در نگهداری بچه ها خیلی به من کمک می کند و در حال حاضر ۳ روز در هفته به مدرسه می روم. ما تمام تلاش مان این است که برای هم تکراری نشویم. زندگی بعد از این همه سال روی غلتک می افتد و اختلاف نظرها کم می شود و ۲ نفر با هم کنار می آیند. گاهی از خانه بیرون می رویم و یک دور می زنیم و شام می خوریم. در حال حاضر خیلی خسته و کلافه هستم به دلیل شب بیداری ها ودردسرهای کمند…

 همسر شراره پورجلال همسر ابراهیم شفیعی شوهر شراره پورجلال شراره پورجلال خنده بازار خانواده بازیگران خانواده ابراهیم شفیعی بیوگرافی شراره پورجلال بیوگرافی ابراهیم شفیعی ابراهیم شفیعی

بین سنت و مدرنیته بلاتکلیف هستیم

ابراهیم: نسل ما نسل گذراست. بین سنت و مدرنیته بلاتکلیف هستیم و چاره ای نداریم جز اینکه به هر دو اهمیت بدهیم. اما من احساس می کنم که ما بیشتر سنتی هستیم نه فقط در چیدمان خانه یا لباس پوشیدن بلکه در تفکرات اساسی زندگی هنوز سنتی فکر می کنیم و تابع یکسری اصول هستیم. هنوز اهل رفت و آمد با خانواده و فامیل هستیم و نمی توانیم به راحتی از این اصول فاصله بگیریم. نسل آینده احتمالا از سنت فاصله می گیرند و باز هم تفاوت ما با بچه ها دردسرهای خاصی خواهد داشت اما گاهی فکر می کنم همین سنتی بودن خیلی خوب است و ارزشمند.

ماشینم را فروختم، پیانو خریدم

ابراهیم: من همیشه دوست داشتم که ساز بزنم اما فرصت یادگیری نداشتم. چیزی بود که خودم دوست داشتم اما چون نشد که وقت بگذارم ماشینم را فروختم و برای کسرا پیانو خریدم تا حداقل پسرم به آرزویش برسد و بتواند نوازنده ای حرفه ای شود. یک ماشین قسطی خریدم ولی زمانی که کسرا ساز می زند آنقدر لذت می برم که حد و اندازه ندارد.

وقتی بابا کوچک بود

ابراهیم: من با پسرم خیلی دوست هستم اما کودکی ما با بچه های امروز خیلی فرق داشت. همه چیز ماشینی شده و بچه ها از صبح تا شب پای تلویزیون هستند. وقتی ما کوچک بودیم بازی های فیزیکی داشتیم و این به سلامت همه کمک می کرد. الان بچه ها همه دچار اضافه وزن هستند و این یک تهدید جدی است. تحرک بچه ها کم شده و خلاقیت آنها از بین رفته است. من سعی می کنم پسرم را به محوطه بیرون ازخانه ببرم تا بازی کند و فعالیت داشته باشد… اما در کل وضعیت آپارتمان نشینی سیستم زندگی ما را مختل کرده. ما جلوی بازی های کامپیوتری ایستادیم و خدا را شکر پسرمان خیلی اهل بازی های اکشن نیست. شاید یکی از دلایلش این باشد که از سن کم به موسیقی علاقه مند شد و همین روحیه لطیف باعث شده که بازی های جنگی و پرتنش را دوست نداشته باشد. کسرا استعداد ریاضی دارد و احتمالا همین در آینده مسیرش را تغییر می دهد.

بهترین اتفاق

شراره: من کارهای ابراهیم را با دقت می بینم و همیشه از کارهایش انتقاد می کنم و الکی به به چه چه نمی کنم. ایرادهایش را می گویم او هم گوش می دهد. نقش کوکب خانم ابراهیم را خیلی دوست دارم. ایده خیلی جالبی بود و نقش هم خیلی خوب از آب درآمد. بهترین اتفاق زندگی ما تولد کسرا بود. بچه اول تجربه خیلی عجیب و خاصی است. فرزند دوم ما هم که دختر بود باز هم یک تجربه جدید و متفاوت. مادر شدن و پدر شدن را با کسرا تجربه کردیم.

 همسر شراره پورجلال همسر ابراهیم شفیعی شوهر شراره پورجلال شراره پورجلال خنده بازار خانواده بازیگران خانواده ابراهیم شفیعی بیوگرافی شراره پورجلال بیوگرافی ابراهیم شفیعی ابراهیم شفیعی

تفاوت طنز و کمدی

ابراهیم: طنز تفکر برانگیز است اما طبیعتش براساس خنده است. در طنز خنده وسیله ای است برای رسیدن به هدف نهایی و آگاهی دادن. به ظاهر می خنداند اما در پس این پرده واقعیت دیگری است. طنز در ادبیات این گونه تعریف می شود: در نوع خاصی از آثار منظوم و منثور ادبی که اشتباهات و رفتارهای ناخوشایند انسان ها، مسائل اجتماعی و سیاسی را به شیوه ای خنده دار مطرح می کند. تفاوت کمدی و طنز در این است که در کمدی خنده برای خنده است مثل کارهای مستربین و لورل هاردی اما در طنز اینگونه نیست و اهداف اصلاح طلبانه و انتقاد در آن وجود دارد به نحوی که سرگرمی هم ایجاد کند. در طنز امکان دارد یک شخص، یک نهاد، یک رفتار اجتماعی مورد نقد قرار بگیرد اما همیشه این انتقادات با چاشنی خنده همراه است، از جمله آثار چارلی در اثر طنز مسائل خیلی جدی مطرح می شود، گویی هیچ چیز عجیبی در آن وجود ندارد اما در کمدی وضعیت به گونه ای دیگر است و هدف نویسنده فقط خنداندن است به نظر من طنز و کمدی هر دو برای یک جامعه لازم و ضروری است. به نوعی می توان گفت طنز با توجه به ویژگی هایی که دارد به نوعی سوپاپ اطمینان یک جامعه است. اگر جامعه ای به هر دلیلی در تنگنا قرار گرفته باشد، طنز می تواند زبان آن مردم باشد. طنز می تواند از استرس ها، اضطراب ها و دلنگرانی های مردم بکاهد. طنز علاوه بر آنکه می خنداند، تخلیه روحی و روانی را هم به دنبال دارد. کمدی که فقط برای خنداندن است برای جوامع امروزی باید یک ضرورت باشد. در جوامع امروزی به دلیل توسعه ارتباطات از جمله فضاهای مجازی، مشکلات از جمله مشکلات اقتصادی، اجتماعی، حوادث ناگوار، خبر آن زودتر و به طور گسترده گسترش می یابد بنابراین مردم بیشتر از پیش درمعرض انواع و اقسام نگرانی ها قرار دارند. پس با ساختن برنامه های کمدی می توانیم فشار روحی مردم را کمتر کنیم. در شرایط امروز هرچه بیشتر باید از ساختن برنامه های غم انگیز دوری کرد و هرچه بیشتر باید مردم را به زندگی امیدوار کرد. اگر برای مردم برنامه های شاد و زیبا بسازیم هم برای آنها پالایش روحی انجام داده ایم و هم آنها را به سمت تلویزیون، سینما و تئاتر خودمان فراخوانده ایم. یک جامعه سالم با برنامه های شاداب و سرزنده می تواند استوار باقی بماند. به نظر من انسان امروزه از غم ها و استرس های زندگی امروزی اشباع شده است و باید برنامه سازی سمت برنامه سازی تفریحی، سرگرمی و شاد برود. ای کاش مسئولان در این زمینه دقت نظر بیشتری داشته باشند و به جای برنامه های گفت و گومحور، برنامه هایی تولید شود که از نظر سرگرمی جذب مخاطب داشته باشد.

زندگی ما سرخابی است

شراره: می خواهم در رشته مردم شناسی ادامه تحصیل بدهم. در حال حاضر اصلا وقت ندارم که درس بخوانم اما در لحظات تنهایی می نویسم. دل نوشته هایی دارم که آنها را مرتب می نویسم و نگهداری می کنم. به عکاسی علاقه دارم و فکر می کنم اصلا استعداد بازیگری ندارم چون از قالب خودم نمی توانم بیرون بیایم. کار تولید خیلی سخت است و بازیگری طاقت فرساست. من هم آدمیزادم و گاهی از نبودن ابراهیم کلافه می شوم و غر می زنم اما خرده نمی گیرم و درک می کنم. در کل احساس خوشبختی می کنیم و فضای خانه ما این را نشان می دهد. حتی انتخاب رنگ ها نشان دهنده این است که ما غمگین نیستم و با هم احساس شادی می کنیم. چیدمان خانه ما قبلا کاملا سنتی بود اما کمی آن را تغییر دادیم. خانه ما پست مدرن شده اما هنوز هم بعضی از المان های سنت در خانه ما دیده می شود. به همه توصیه می کنم که حتی انتخاب رنگ ها باعث نشاط و شادی افراد خانواده می شود از رنگ های تیره کمتر استفاده کنید تا فضا خسته کننده و افسرده نباشد. زندگی ما سرخابی است و همین رنگ در وسایل خانه هم زیاد استفاده شده. روح ما دیگر رنگ های تیره را نمی پذیرد. خانه تاریک دوست ندارم و دلم می خواهد همه جا روشن باشد. وقتی یکی از لامپ ها می سوزد احساس کلافگی می کنم. نمی دانم چرا هرچه سن ما بیشتر می شود بیشتر رنگ و نور را دوست داریم. ارتباط آن با سن نمی دانم چگونه است اما دلم می خواهد همه جا روشن و شاد باشد.

قهر را دوست نداریم

شراره: رابطه ما با فرزندمان خیلی خوب است و تصمیم گرفتیم دو تا بچه داشته باشیم که در آینده تنها نباشند. ما دودل بودیم و ترس داشتیم. بچه دوم زحمت زیادی دارد به خصوص الان خیلی خسته و کلافه هستم چون خوابم به هم ریخته و عصبی شده ام. گاهی این خستگی ها به من فشار می آورد و با هم قهر می کنیم اما در دوران قهر هم صحبت می کنیم و همین باعث می شود که زودتر آشتی کنیم. همین امروز من نمی خواستم مصاحبه کنم چون با ابراهیم قهرم…

ابراهیم: من منت شراره را می کشم و آشتی می کنیم چون می دانم که خیلی تحت فشار است و خسته می شود. کاری از دستم برنمی آید چون مدام سرکار هستم اما اگر در خانه باشم حتما به او کمک می کنم تا بتوانم ذره ای از زحماتش را جبران کنم.

ازدواج مقوله ای است که هر دو کاملا با آن مخالف بودیم. اول با ازدواج مخالف بودیم و در درجه دوم با بچه دار شدن. جالب است که بعد از یک سال آشنایی ازدواج کردیم و در حال حاضر دو تا بچه داریم. ازدواج با تمام سختی هایی که دارد خوب است و شرایط ویژه ای است که خلاصه می شود در یک دنیا مسئولیت.

من یا کاری را قبول نمی کنم یا اگر قبول کنم آن را به نحو احسن انجام می دهم. ازدواج هم همین طور است بله را که می گویی باید بدون وقفه روح و جسم درگیر این اشتراک باشد.

شراره: فردی که از نظر ذهنی آمادگی نداشته باشد نباید ازدواج کند. ابراهیم مرد مسئولی است و بار زندگی روی شانه هر دوتای ماست. او واقعا مهربان و همراه است و این باعث می شود که سختی ها نصف شود. با اینکه مخالف ازدواج بودم همین ویژگی ابراهیم مرا به جایی رساند که نظرم تغییر کند.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ